Kategoria | |||
---|---|---|---|
Konstruktor | |||
Projektant | |||
Dane techniczne | |||
Nadwozie |
monokok z włókna węglowego o strukturze plastra miodu | ||
Zawieszenie przednie |
podwójne wahacze, popychacze aktywujące drążki skrętne i amortyzatory Penske, stabilizator poprzeczny | ||
Zawieszenie tylne |
podwójne wahacze, popychacze aktywujące drążki skrętne i amortyzatory Penske, stabilizator poprzeczny | ||
Silnik | |||
Skrzynia biegów |
Jordan, półautomatyczna, 7 biegów + wsteczny | ||
Paliwo | |||
Opony | |||
Historia | |||
Debiut | |||
Kierowcy | |||
Używany | |||
Wyścigi |
18 | ||
Wygrane |
0 | ||
Pole position |
0 | ||
Najszybsze okrążenie |
0 | ||
|
Jordan EJ14 - samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Gary'ego Andersona, Johna McQuillama i Nicolo Petrucciego, skonstruowany przez Jordan Grand Prix na sezon 2004.
W porównaniu do poprzednika, EJ13, samochód przeszedł niewiele zmian. Największe zmiany zaszły w obrębie spojlerów[1]. Samochód był napędzany przez silnik Ford, sprzężony z siedmiostopniową półautomatyczną skrzynią biegów[2].
Kierowcami zostali Nick Heidfeld oraz cieszący się wsparciem sponsorów mistrz Międzynarodowej Formuły 3000, Giorgio Pantano. Z powodu niskiego budżetu oraz słabego silnika[3] nie odnosili oni dobrych rezultatów. W całym sezonie Jordan zdobył pięć punktów i dziewiąte miejsce w klasyfikacji konkstruktorów[2].
Pod koniec sezonu Ford wycofał swoje zaangażowanie z Formuły 1. Jordan został sprzedany grupie Midland i nabył na 2005 rok silniki Toyota[2][4].